بخش روانپزشکی فرصت خوبی را فراهم کرد که نسبتا خوب و کامل در مورد بسیاری از اختلالات و بیماری های روان بخوانم. اما یکی از مهمترین آنها که خیلی از افراد جامعه را درگیر کرده و عمدتا خود آن افراد هم قبول نمی‌کنند که بیمار هستند، اختلالات شخصیت است.
شخصیت یا personality انسان ها معمولا در نوجوانی شکل میگیرد. عوامل بسیاری هم در چگونگی اش دخیل اند مثل محیط و خوانواده و مدرسه و البته ژنتیک. همه ما هم شخصیت متفاوتی داریم که طیف گسترده ای را شامل میشود، از خجالتی و پرخاشگر و زودرنج و حسود و ... . اما گاهی این شخصیت مرز طبیعی بودن را رد میکند و رفتارهایی صورت میگیرد که اطرافیان و خانواده فرد را معذب میکند. شیوع این اختلالات مجموعا حدود 12 درصد است، یعنی تقریبا از هر 8 نفر یکی. اما یکی از این اختلالات که متاسفانه کم هم نیستند، اختلال شخصیت هستریونیک یا نمایشی است. احتمالا در شبکه های اجتماعی و یا در نظرات وبلاگتان و یا در جمع های دیگر با افرادی مواجه شده اید که به صورت احساسی و معمولا بی دلیل حرف هایی مخالف نظرات بقیه با چاشنی توهین و اغراق میزنند.
حسادت یکی از ویژگی های اصلی این اختلال است. آنها تشنه توجه و محبت دیگرانند و هر کاری میکنند که جلب توجه کنند. از گریه و زاری تا حرف های نامتعارف و نظرات و کامنت های توهین آمیز در شبکه های اجتماعی.
رفتارهای این افراد نمایشی است که ممکن است ظریف و حتی تحسین برانگیز باشد تا خشن و پرخاشگونه. در جمع های خانوادگی و مهمانی ها سعی میکنند هر کار نمادین و .. انجام بدهند تا در ذهن ها خاطره بکارند.
هنگام نظر دادن پیرامون مسائل یا اشخاص، بسیار اغراق‌آمیز و خارج از حد متعارف صحبت میکنند. آب‌وتاب خاصی به موضوع می‌دهند یا بیش‌تر از آن‌چه که هست، بزرگ توصیف میکنند و یا بیش از حد، کوچک‌نمایی و تحقیر میکنند.
احساسات و عواطف آنان، متغیر و سطحی است به‌گونه‌ای که احساس‌شان پیرامون یک موضوع، مدام از حالتی به حالت دیگر تغییر میکند و از عمق بسیار کمی نیز برخوردار می‌باشد.
اشخاص هیستریکال، در‌واقع افرادی خود‌محور هستند. وابستگی آنان به دیگران و گدایی توجه و محبت، به‌منزله‌ی این نیست که دیگران را افرادی بزرگ و محترم می‌پندارند بلکه برای این است که آنان را رام و نگران احوال خود کنند که خود، نوعی استعمار محترمانه‌ی دیگران است.
افرادی زود‌باور هستند که به‌راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرند، به‌راحتی فریب می‌خورند، به‌سرعت تحت تأثیر فضا و اشخاص قرار می‌گیرند به‌گونه‌ای که خود را از یاد می‌برند.
زود برانگیخته می‌شوند و واکنش‌های تند‌و‌تیزی به محرک‌های محیطی می‌دهند.
ترس از تنهایی، اعتماد‌به‌نفس پایین از ویژگی های این اختلال است.
البته باید توجه کنیم که تعدادی از ویژگی های بالا در همه ما وجود دارد، آن چیزی که باعث میشود به آن اختلال و بیماری بگوییم هنگامی است که یک یا چند مورد از ویژگی‌های بالا، به‌صورت زمان‌دار و تکرار‌شونده در وجود فرد ریشه بدواند و مسیر روانی- رفتاری او را از حالت طبیعی خارج کند. روابط اجتماعی و رفتار وی را به صورت منفی تحت تاثیر قرار دهند.
اینجا و اینجا را هم بخوانید.
